Przyjście do przedszkola to duża zmiana w życiu rodziny. Moment, w którym dziecko po raz pierwszy wychodzi w świat. Nie tylko zaczyna oddzielać się od rodziny. Jest w wieku intensywnego budowania tożsamości i zdobywania świadomości bycia osobą. Adaptacja w przedszkolu jest naturalnie trudna, obarczona rozterkami i niepokojem rodziców oraz lękiem dzieci przed nieznaną sytuacją. Naturalna w tym wieku potrzeba kontaktu ujawni się dopiero w warunkach pewności o własne bezpieczeństwo. W Przedszkolu „Bruzdowa 22C” w Wilanowie wiemy doskonale o tych obawach i dlatego omawiamy z rodzicami różne scenariusze rozstań i codziennych pożegnań.

Warto podkreślić, że czas przedszkolny jest czasem dużej labilności emocjonalnej u dzieci. Przejście  od radości do rozpaczy, od zabawy do kłótni zajmuje niekiedy chwilę. Z wiekiem ta sytuacja ulega zmianie. Widzimy jak z trzylatka ,który jest na początku drogi relacji ze światem, często mało poradnym i niepewnym wyrasta samodzielny, silny fizycznie siedmiolatek. Jednak dzieci w przedszkolu najchętniej miałyby  i kolegów i rodziców (szczególnie te młodsze).

Na przeciwległym biegunie lokuje się doświadczenie Janka (6 lat ). W okolicy Drewniaka (jednego z przedszkolnych domków) dzieci urządzają Kopalnię Kryształów. Z głębokiego dołu mali odkrywcy z wielkim zaangażowaniem wydobywają skarby. Pracami kieruje 6-letni Janek. W pewnym momencie z rumieńcami na policzkach i błyskiem w oczach mówi: – Tutaj będą pracowały całe pokolenia, caaałe pokolenia! Moje dzieci też tu będą pracowały. – To twoje dzieci też będą chodziły do naszego przedszkola Janku? – pyta ciocia Emilka. Janek spogląda na ciocię uważnie i mówi bardzo stanowczo, przepełniony radością i dumą:– No ja bym chciał!